Πρόβλημα αντικατάστασης κυψέλων

pigi:  |   MELISSOCOSMOS

Σήμερα θα προσπαθήσω να πω την άποψη μου για μια μεγάλη αδικία που για μια ακόμα φορά θύμα της είναι οι μελισσοκόμοι.

Και αυτή η ανάρτηση θα σταλεί στο Blog που καταγράφονται τα προβλήματα των μελισσοκόμων.

Θα μιλήσουμε λοιπόν για το περιβόητο πρόγραμμα αντικατάστασης κυψέλων, και θα δούμε τελικά πόσο βοηθάει τους μελισσοκόμους αυτό το πρόγραμμα, και εάν θα μπορούσαν να είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα.

Ας τα πάρουμε απ την αρχή όλα όμως για να δούμε το θέμα.

Όπως ξέρετε εδώ και κάποια χρόνια υπάρχει ένα πρόγραμμα που επιδοτεί τους μελισσοκόμους να αντικαθιστούν ένα μέρος των παλιών τους κυψέλων κάθε χρόνο.

Κάπου το Φθινόπωρο έρχεται συνήθως η εντολή να ξεκινήσουν οι διαδικασίες από τους μελισσοκόμους.

Τότε ο μελισσοκόμος φτιάχνει τα χαρτιά του, και με βάση πόσα μελίσσια έχει δηλωμένα στο μελισσοκομικό του βιβλιάριο είναι ένας εν δυνάμει δικαιούχος για πριμοδότηση αγοράς 6% των κυψελών που έχει στο μελισσοκομείο του.

Δηλαδή αν έχει 100 κυψέλες δηλωμένες στο βιβλιάριο και έχει καταθέσει σωστά και έγκαιρα τα χαρτιά του θα είναι δικαιούχος για 6 κυψέλες.

Μετά την κίνηση του αυτή, που θα γίνει περίπου τον Νοέμβριο, θα ειδοποιηθεί κάπου Ιούνιο η Ιούλιο από το μελισσοκομικό κέντρο της περιοχής του για το εάν είναι δικαιούχος ή όχι.

Αν είναι δικαιούχος όμως τα βάσανα του δεν σταματούν εδώ.

Θα πρέπει να πάει να αγοράσει αυτές τις κυψέλες που κρίθηκε ότι είναι δικαιούχος, και να καταθέσει το τιμολόγιο αγοράς στη συνέχεια στο μελισσοκομικό κέντρο της περιοχής του.

Μετά και από αυτή την διαδικασία θα μπουν τα χρήματα στον λογαριασμό του, περίπου τον Δεκέμβριο.

Κάπου 14 μήνες δηλαδή μετά την αρχή της διαδικασίας.

Δυστυχώς και πάλι όμως δεν σταματάει εδώ η υπόθεση.

Τα χρήματα που θα του κατατεθούν στον λογαριασμό του δεν είναι όσα λέει το τιμολόγιο της αγοράς, αλλά είναι 27 ευρώ για κάθε κυψέλη που κρίθηκε δικαιούχος, άσχετα αν αυτός μπορεί να αγόρασε την κυψέλη του 40 ή 50 ευρώ.

Συνάδελφος μελισσοκόμος από Σύρο με ενημέρωσε προχθές 4-3-11 ότι οι κυψέλες στο νησί έχουν από 50 έως 54 ευρώ.

Αυτός ο μελισσοκόμος λοιπόν θα πάρει ως επιδότηση 27 ευρώ.

Το πρόβλημα ωστόσο που πρέπει να εστιάσουμε και να δούμε εμείς οι μελισσοκόμοι είναι ότι είμαστε οι μόνοι που πρέπει να προκαταβάλουμε τα χρήματα μας σε μια επένδυση, και μετά να πάρουμε μέρος αυτών πίσω αρκετούς μήνες μετά μάλιστα.

Ας δούμε ένα παράδειγμα.

Ένας μεγάλος μελισσοκόμος που έχει δηλωμένα 500 μελίσσια στο βιβλιάριο του θα χρειαστεί από 900 με 1300 τουλάχιστον ευρώ μες στο καλοκαίρι προκειμένου να αγοράσει τις κυψέλες που είναι δικαιούχος, για να πάρει πίσω από την επιδότηση τα 810 ευρώ μετά από αρκετούς μήνες.

Ενώ ένας μέσος μελισσοκόμος με 250 μελίσσια δηλωμένα χρειάζεται να προκαταβάλει από 450 έως 650 ευρώ αντίστοιχα, ποσά όχι και τόσο μικρά για μεροκαματιάρηδες ανθρώπους όπως είναι οι μελισσοκόμοι.

Η εύλογη ερώτηση που προκύπτει είναι η εξής.

Γιατί πρέπει να γίνετε έτσι?

Γιατί δεν πιστώνεται απ ευθείας ο λογαριασμός των μελισσοκόμων με τα χρήματα που τους αναλογούν;

Θα φέρω και ένα παράδειγμα για να καταλάβετε καλύτερα τι λέω.

Κάθε χρόνο, οι αγρότες μας επιδοτούνται, και καλώς επιδοτούνται με χρήματα από το κράτος για το πετρέλαιο που καταναλώνουν προκειμένου να καλλιεργήσουν.

Υπολογίζει λοιπόν το κράτος με βάση τα στρέμματα που καλλιεργούν και τους δίνει μια επιδότηση για το πετρέλαιο.

Αν ίσχυε κι εδώ η λογική που ισχύει για τους μελισσοκόμους, τότε το κράτος θα έπρεπε να ζητάει τιμολόγιο του πετρελαίου που αγόρασαν οι αγρότες μας και να τους επιστρέφει τα λεφτά τους μετά.

Εδώ όμως δεν ισχύει αυτό, και μπαίνουν τα ποσά αυτά στους λογαριασμούς των αγροτών χωρίς περεταίρω διαδικασίες.

Γιατί ο μελισσοκόμος να έχει αυτό τον βραχνά, και σε πολλές περιπτώσεις να αδυνατεί να έχει τα χρήματα που απαιτούνται μέσα στο κατακαλόκαιρο για την αγορά των κυψελών, και να τον οδηγεί σε αποκλεισμό?

Γιατί δεν μπαίνουν απ ευθείας τα χρήματα αυτά στον λογαριασμό του, όπως γίνεται και στην επιδότηση των αγροτών;

Είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να το δουν και να το λύσουν οι αρμόδιοι.

Τα όποια προγράμματα πρέπει να φτάνουν εύκολα στον λαό, αφού σκοπό έχουν να τους ενισχύσουν στις δραστηριότητες του, κι όχι να τον δυσκολεύουν προκειμένου να μην μπορεί να τα πάρει.