ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΣΤΗ ΜΕΛΙΣΣΑ

Η πρώτη αναφορά αλλεργική αντίδραση σε νυγμό Υμενοπτέρου (σφήκα, μέλισσα) ανάγεται στην αρχαιότητα και συγκεκριμένα αφορά απεικονίσεις που διαπιστώθηκαν στον τάφο του Αιγύπτιου Φαραώ Μένις που έζησε τον 26ο αιώνα προ Xριστού στην Άβυδο που πέθανε μετά από νυγμό σφήκας κατά τη διάρκεια εξερευνητικής εκστρατείας. 
  Οι μέλισσες γενικά δεν είναι επιθετικές αλλά μπορεί να γίνουν αν νιώσουν να απειλούνται οι ίδιες ή η φωλιά τους.
Οι σφήκες είναι από τη φύση τους επιθετικές.                     Οι μέλισσες αφήνουν κεντρί μετά το τσίμπημα ενώ οι σφήκες όχι. Τα δηλητήρια της σφήκας και της μέλισσας έχουν κάποια συστατικά κοινά, ενώ τα περισσότερα είναι διαφορετικά και συνεπώς κάποιος που είναιαλλεργικός στη σφήκα δε σημαίνει οπωσδήποτε ότι είναι αλλεργικός στη μέλισσα και το αντίστροφο. Ωστόσο υπάρχουν  περιπτώσεις  ατόμων που είναιαλλεργικοί και στη σφήκα και στη μέλισσα.
Μετά το τσίμπημα μπορεί να ακολουθήσει τοπικό πρήξιμο και κοκκίνισμα στο σημείο του τσιμπήματος. Η αναφερόμενη μικρή τοπική αντίδραση δεν εγκυμονεί τον κίνδυνο συστηματικής αναφυλαξίας. 
 Ωστόσο η κατάσταση μπορεί να είναι πιο σοβαρή μετά το τσίμπημα - συνήθως στα 5-30 λεπτά έως και μία ώρα ή σπανίως και λίγο αργότερα- παρουσιάσει κανείς συμπτώματα όπως:
-εξανθήματα και κνησμό σε όλο το σώμα ή σε κάποιο σημείο του σώματος
  απομακρυσμένο όμως από τη θέση του τσιμπήματος
-καταρροή (συνάχι), φταρνίσματα ,κνησμό(φαγούρα) μύτης
-κνησμό(φαγούρα) οφθαλμών , κοκκίνισμα οφθαλμών, δακρύρροια
-βήχα, συριγμό στην αναπνοή, βράσιμο στο στήθος, δύσπνοια
-πόνο στην κοιλιά, διάρροια, έμετο
-ταχυκαρδία, απώλεια ούρων, απώλεια κοπράνων, απώλεια αισθήσεων
Τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να εκδηλωθούν είτε μεμονωμένα είτε πολλά μαζί είτε και όλα ταυτόχρονα, οπότε μιλάμε για συστηματική αναφυλαξία, που μπορεί να οδηγήσει και σε υπόταση δηλαδή αλλεργική καταπληξία (σοκ). Ο ασθενής ΠΡΕΠΕΙ να αναζητήσει άμεση ιατρική βοήθεια ακόμη και με την ήπια έναρξη συμπτωμάτων, γιατί η κατάσταση μπορεί να γίνει σοβαρή πολύ σύντομα.
Η διάγνωση της αλλεργίας στο δηλητήριο της σφήκας και μέλισσας γίνεται μέσω αναλυτικών πληροφοριών που θα μας δώσει ο ασθενής και στη συνέχεια με τις επιδερμικές δοκιμασίες (τα γνωστά αλλεργικά τεστ ) καθώς και ειδικές εξετάσεις αίματος στο εργαστήριο.
Η αντιμετώπιση στην οξεία κατάσταση γίνεται με ειδική φαρμακευτική αγωγή. Ο αλλεργικός στο δηλητήριο της σφήκας και μέλισσας ασθενής πρέπει να φέρει πάντοτε μαζί του φάρμακα άμεσης αντιμετώπισης, που      θα τα έχει καθορίσει ο γιατρός του και μπορεί να διαφέρουν από ασθενή          σε ασθενή λόγω της διαφορετικότητας του καθενός. Επίσης και η σειρά    της λήψης των φαρμάκων μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τον τύπο της αντίδρασης ή άλλων ιατρικών προβλημάτων  που τυχόν εμφανίζει ο αλλεργικός ασθενής, για αυτό τα φάρμακα δεν τα προμηθευόμαστε από κανένανάλλον πλην του γιατρού μας.
Στην μακροχρόνια και ριζική  αντιμετώπιση του προβλήματος εντάσσεται απαραίτητα η ειδική απευαισθητοποίηση ή ανοσοθεραπεία (εμβόλια). Κατά την θεραπεία αυτή, που γίνεται μόνο από ειδικό αλλεργιολόγο, o ασθενής λαμβάνει μικρές προοδευτικά αυξανόμενες δόσεις του υπεύθυνου δηλητηρίου μέχρι πλήρους απευαισθητοποίησης (ως δόση συντήρησης λαμβάνει το ισοδύναμο δηλητήριο τριών περίπου τσιμπημάτων). Η ανοσοθεραπεία, που απαιτεί την συνεργασία και υπομονή του ασθενούς,   είναι πολύ αποτελεσματική  και  του  προσφέρει καλύτερη ποιότητα ζωής· οι ανοσοθεραπευθέντες παύουν να ζουν με το μόνιμο φόβο μιας αναφυλακτικής αντίδρασης, αφού τα Υμενόπτερα μπορεί να βρίσκονται παντού.