Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Η τροφοδοσία των μελισσιών μας



Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Η Παραπλάνηση των μελισσών





Ένα μεγάλο πρόβλημα των μελισσιών μας, ύπουλο, που δεν το καταλαβαίνουμε αλλά μας κάνει ζημιά είναι η παραπλάνηση των μελισσών μας.

Παραπλάνηση λέγεται στην μελισσοκομία το λάθος που κάνει η μέλισσα και μπαίνει σε άλλη κυψέλη κι όχι στη δική της.
Ως γνωστόν η μέλισσα συλλέκτρια κυρίως φεύγει το πρωί σφεντόνα προς τον αγρό για να συλλέξει μέλι και γύρη.

Όταν φεύγει από την κυψέλη της σημαδεύει το σημείο που βρίσκεται η κυψέλη για να την βρει όταν επιστρέψει.

Κατά την επιστροφή όμως η μέλισσα μας είναι εξουθενωμένη.
Τα μάτια της είναι όλο γύρες, η ίδια είναι κουρασμένη και βαριά από το φορτίο και δεν έχει τις δυνάμεις εκείνες για να το ψάξει και πολύ.

Επιπλέον αν έχουμε βαμμένες τις κυψέλες μας ίδια χρώματα τότε η κατάσταση είναι δύσκολη.
Η μέλισσα μας αποκαμωμένη μπαίνει σε μια άλλη κυψέλη, συνήθως σε αυτή που είναι κοντά στην δική της κυψέλη.

Μια μέλισσα που φέρεται φυσιολογικά, δηλαδή που δεν έχει τάσεις να βλάψει την άλλη κυψέλη που θα μπει, με τάση <λεηλασίας> πχ και που είναι φορτωμένη με προμήθειες, γίνεται δεκτή από τους φρουρούς της εισόδου που της επιτρέπουν την είσοδο εύκολα.

Έτσι το πρόβλημα αυτό δεν φαίνεται έντονα και δεν του δίνουμε τη δέουσα προσοχή.
Όμως δεν είναι μόνο η μια αυτή μέλισσα που παρεκτρέπεται.

Είναι πολλές μέλισσες, κάθε μέρα, όλη μέρα.

Κι έτσι έχουμε εν τέλη το φαινόμενο τα μελισσάκια αυτά που χάνουν συνέχεια συλλέκτριες να αδυνατίζουν.
Και κάποια άλλα συνεχώς να δυναμώνουν.
Τώρα θα ρωτήσει κάποιος, και θα πει, μα καλά αυτά τα αδύναμα μελισσάκια όλο χάνουν συλλέκτριες, δεν παίρνουν κι αυτά από άλλα???

Η απάντηση είναι όχι.

Έχει παρατηρηθεί, και γράφεται και σε πολλά μελισσοκομικά βιβλία ότι…
Αν έχουμε πχ μια σειρά από μελίσσια, τότε τα μελίσσια που βρίσκονται στο μέσον της σειράς χάνουν διαρκώς συλλέκτριες.
Ενώ τα μελίσσια που βρίσκονται προς τα άκρα της σειράς κερδίζουν συνεχώς συλλέκτριες.

Κάτι παρόμοιο δηλαδή με το σκίτσο που βλέπετε.

Επίσης αν έχουμε δυο σειρές μελισσιών τότε η πίσω σειρά κλέβει συλλέκτριες από την μπροστινή σειρά.

Έτσι μετά από λίγο καιρό θα παρατηρήσουμε ότι μερικά μελίσσια που κερδίζουν συλλέκτριες θα αναπτύσσονται γρήγορα και θα παίρνουν και πατώματα το ένα μετά το άλλο.

Τα μελισσάκια που χάνουν όμως συλλέκτριες θα είναι καχεκτικά και δεν θα αναπτύσσονται, κι εμείς θα κάνουμε πολλές προσπάθειες να τα ενισχύσουμε προκειμένου να αναπτυχτούν κι αυτά.
Για μένα αυτά είναι πολύ σημαντικά συνάδελφοι.

Άλλοι πάλι ίσως τα βρουν ανούσια.

Όμως εγώ θα συνεχίσω τους συλλογισμούς μου και θα πω ότι…

Αφού αποπροσανατολίζονται οι συλλέκτριες, φυσικό κι επόμενο δεν είναι να το παθαίνουν αυτό και οι βασίλισσες;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ.
Όταν η νέα μας βασίλισσα κάνει το γαμήλιο ταξίδι της, κατά την επιστροφή της δεν 
προσανατολίζεται σωστά, μπαίνει σε άλλη κυψέλη και τότε οι φρουροί την κόβουν.


Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, θα έλεγα το μεγαλύτερο της όλης υπόθεσης.
Το φαινόμενο ωστόσο της παραπλάνησης συνάδελφοι το παρατήρησαν από πολύ νωρίς οι μελισσοκόμοι, που φρόντισαν να το εκμεταλλευτούν σε ορισμένες περιπτώσεις.

Ένας τρόπος τεχνικής εκμετάλλευσης της παραπλάνησης των μελισσών, είναι όταν αλλάζουμε θέσεις μεταξύ ενός δυνατού κι ενός αδυνάτου μελισσιού.

Και στην περίπτωση αυτή ισχύει το ίδιο.

Δηλαδή οι μέλισσες δεν αντιλαμβάνονται την αλλαγή, πολύ περισσότερο όταν οι κυψέλες είναι ίδιου χρώματος.
Κι έτσι με τον τρόπο αυτό μπορούμε να ενισχύσουμε με πολλές εργάτριες ένα αδύναμο μελισσάκι αν αυτό το βάλουμε ακριβώς στην ίδια θέση που ήταν πριν ένα δυνατό.

Εννοείται ότι το δυνατό θα μπει στη θέση που ήταν το αδύναμο.

Όσον αφορά όμως την παραπλάνηση των συλλεκτριών μας πρέπει να πω ότι ο μελισσοκόμος οφείλει να πάρει μέτρα για να σταματήσει όλο αυτό το πρόβλημα.

Ένας τρόπος για να μην αποπροσανατολίζονται οι μέλισσες είναι οι κυψέλες να μην κοιτάζουν όλες προς την ίδια θέση.
Πχ μπορούμε να έχουμε τετράδες που θα κοιτάζουν προς διαφορετική κατεύθυνση η κάθε μια, έτσι δεν θα έχουμε παραπλάνηση.

Άλλο μέτρο είναι να σχηματίζουμε ημικύκλια με τις κυψέλες, και με αυτόν τον τρόπο περιορίζουμε την παραπλάνηση.

Τέλος ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο που λειτουργεί ανασταλτικά στην παραπλάνηση είναι τα διαφορετικά χρώματα των κυψελών.

Θέλει όμως προσοχή.

Γιατί οι μέλισσες δεν βλέπουν όλα τα χρώματα που βλέπει το ανθρώπινο μάτι.
Έτσι, αν βάψουμε κυψέλες, πχ Γκρί, ή Κόκκινες, οι μέλισσες μας θα τις βλεπουν μαύρες, και θα έχουμε πάλι παραπλάνηση.

Αυτό συμβαίνει γιατί το μήκος κύματος της όρασης της μέλισσας ξεκινάει πιο χαμηλά απ ότι του ανθρώπου και καταλήγει λιγότερο υψηλά.

Για την ακρίβεια το φάσμα της μέλισσας ξεκινάει από τα 300 nm  και φτάνει έως τα 650nm περίπου.
Ενώ το φάσμα της όρασης του ανθρώπου ξεκινάει από 420 nm και φτάνει περίπου τα 700 nm.

Έτσι άνθρωπος και μέλισσα βλέπουν ορισμένα χρώματα που υπάρχουν στο ίδιο φάσμα της όρασης τους ενώ και οι δυο βλέπουν ορισμένα χρώματα που δεν τα βλέπει ο άλλος.

Γι αυτό οι μέλισσες μας δεν μπορούν να δουν το κόκκινο χρώμα που βρίσκεται περίπου στα 700 nm, ενώ ούτε ο άνθρωπος μπορεί να δει κάτω από τα 420 nm που βρίσκονται τα υπεριώδη χρώματα.

Για να μην σας κουράζω λοιπόν, τα καλύτερα χρώματα που μπορούμε να βάψουμε τις κυψέλες μας για να μην αποπροσανατολίζονται οι μέλισσες μας είναι το βαθύ μπλε, το κίτρινο, το λευκό, κι αν μπορούμε να το πετύχουμε και το πρασινομπλέ.

Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να συμβάλουμε στον καλύτερο προσανατολισμό των μελισσών μας και να έχουμε πιο ισοδύναμα μελίσσια που δεν θα χάνουν συλλέκτριες.

Και φυσικά δεν θα έχουμε και απώλειες σε βασίλισσες που για εμάς τους μελισσοκόμους είναι το πιο πολύτιμο πλασματάκι της κυψέλης μας…

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Τι έντομο είναι αυτό; (γιγάντια μέλισσα; )


Είναι σχεδόν διπλάσιο σε μέγεθος από το Σερσένι, αλλά δεν φαίνεται να είναι σαρκοφάγο. Μαζεύει γύρη και νέκταρ, άρα πρέπει να είναι είδος μέλισσας.

Έφυγε με πολύ δυνατό βουητό. 
Ποτέ μου δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο. Την συνάντησα σε υψόμετρο περίπου 800 μέτρων σε περιοχή της Ορεινής  Κεντρικής Ελλάδας.

Έχω διαβάσει για γιγάντιες Ασιατικές μέλισσες, αλλά όχι για Ελληνικές. 
Είναι άραγε αυτόχθον είδος, ή μήπως μας ήρθε κι αυτό με το παγκόσμιο εμπόριο; 
Με τα μούτρα στο φαγητό ! Προσέξτε ότι οι τρίχες του σώματός της είναι γεμάτες κόκκους γύρης.


Θολή, αλλά δεν πρόλαβα να τραβήξω άλλη φωτό.
Την παραθέτω ξι αυτή μήπως κάποιος γνωρίζει ποιο είναι το έντομο αυτό. 
pigi: http://ixnilatis33.blogspot.com

Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Αρρενοτόκο μελίσσι




Όλοι είχαμε αρρενοτόκα μελίσσια κάποια στιγμή, και θα έχουμε και στο μέλλον αφού είναι καλά φυτεμένος από τον δημιουργό στον μηχανισμό της μέλισσας που λέγεται ένστικτο διάσωσης η σωτηρίας του σμήνους.

Αν για κάποιο λόγο η βασίλισσα εκλείψει από το μελίσσι τότε οι εργάτριες παίρνουν ένα σκουληκάκι μερικών ημερών από τα τελευταία που είχε γεννήσει η βασίλισσα, το ταΐζουν με μπόλικο βασιλικό πολτό και έτσι φτιάχνουν μια νέα βασίλισσα.



Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που δεν υπάρχει καθόλου φρέσκο σκουληκάκι στην κυψέλη, τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να είναι κατά την διάρκεια του χειμώνα όταν δεν υπάρχει καθόλου γόνος η αν η βασίλισσα χαθεί στην παρθενική της πτήση πριν προλάβει να γεννήσει.

Τότε ο μελισσοκόμος πρέπει να επέμβει άμεσα δίνοντας ένα πλαίσιο φρέσκο γόνο από άλλο μελίσσι για να φτιάξει νέα βασίλισσα από εκεί το μελίσσι.


Πολλές φόρες όμως αργούμε να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει βασίλισσα και τότε την δουλειά αυτή την αναλαμβάνουν οι ωοτόκες εργάτριες.





Ας δούμε αναλυτικά πως γίνετε αυτό όμως.



Από την στιγμή που χαθεί η βασίλισσα όπως είπαμε πριν το μελίσσι θα παραμείνει αβασίλευτο για περίπου 30 ημέρες.

Όταν ανοίξουμε το καπάκι από ένα αβασίλευτο μελίσσι μπορούμε αμέσως να καταλάβουμε ότι δεν έχει μάνα αφού αυτό βουίζει πολύ δυνατά χωρίς να σταματάει καθόλου μέχρι να ξανακλείσουμε την κυψέλη, το βουητό είναι έντονο και συνεχόμενο και οι μέλισσες σηκώνουν την κοιλιά τους προς τα επάνω.

Αυτό είναι το λεγόμενο παράπονο του μελισσιού.


Όμως 30 ημέρες χωρίς νέο γόνο είναι πολλές ενώ ο πληθυσμός μειώνεται συνεχώς, το μέλλον του μελισσιού κρίνεται αβέβαιο και τότε ο ύστατος μηχανισμός σωτηρίας της μέλισσας ενεργοποιείται.

Κάποιοι τολμηροί κάνουν λόγο μέχρι και για εργάτριες καμικάζι που μπαίνουν σε ξένη κυψέλη κλέβουν μερικά αβγά τα φέρνουν στην κυψέλη και από εκεί φτιάχνουν νέα βασίλισσα.

Αυτό όμως δεν έχει εξακριβωθεί και απλός υπάρχει σαν αναφορά, μερικοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι έχουν δει εργάτριες να ζευγαρώνουν με κηφήνες και από εκεί να εξασφαλίζονται μερικά γονιμοποιημένα αβγά και στη συνέχεια να βγαίνει από αυτά βασίλισσα.

Ούτε κι αυτό όμως μπορεί να θεωρηθεί ως δεδομένο αφού κι αυτό δεν έχει εξακριβωθεί.

Γι αυτό όμως που είμαστε σίγουροι είναι πως. . .


Ως γνωστών οι εργάτριες μέλισσες είναι μεν θηλυκά αλλά ημιτελείς θηλυκά, για την ακρίβεια έχουν ωοθήκες αλλά αυτές είναι ατροφικές.

Όμως όταν λείψει η μυρωδιά της βασίλισσας από την κυψέλη (η φερομόνη της δηλαδή) τότε αυτές οι ατροφικές ωοθήκες κατά έναν παράξενο τρόπο αρχίζουν να αναπτύσσονται, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που μερικές μέλισσες τρεφόμενες με γύρη κυρίως μπορούν και γεννάνε αβγά.

Παρ όλα αυτά όμως τα αβγά τους είναι αγονιμοποίητα αφού οι εργάτριες δεν ζευγαρώνουν με κηφήνα, έτσι αυτό έχει σαν συνέπεια από αυτά τα αβγά να γεννιούνται μόνο κηφήνες.

Παρά λοιπόν την ύστατη προσπάθεια το μελίσσι είναι καταδικασμένο να χαθεί αφού ως γνωστόν οι κηφήνες δεν είναι ικανοί να εκτελέσουν τις εργασίες που έχει ανάγκη μια κυψέλη.

Δεν πρέπει ωστόσο να κατακρίνουμε την προσπάθεια του μελισσιού γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που ένα αρρενοτόκο μελίσσι άγνωστο πως, καταφέρνει και βγάζει βασίλισσα.


Σπάνιο αυτό αλλά συμβαίνει όπως τονίζει κι ο Prost στο βιβλίο του στην σελίδα 73.


Εάν λοιπόν ο μελισσοκόμος ανοίξει το μελίσσι του και το βρει Αρρενοτόκο τι γίνεται;

Εδώ συνάδελφοι τα πράγματα είναι δύσκολα, γιατί οι ψευδομάνες στο μεταξύ την έχουν δει βασίλισσες και δεν τους αρέσει να ξαναγίνουν δούλες, έτσι φροντίζουν να σκοτώνουν τις βασίλισσες που εισάγουμε σε κλουβάκια η να πετάνε έξω από τα βασιλικά κελιά τα σκουληκάκια που προορίζονται για βασίλισσες.


Οι μελισσοκόμοι δεν το έβαλαν ποτέ κάτω όμως και μετά από πολλές προσπάθειες έχουμε 2 τρόπους που έχουν αρκετές πιθανότητες να ξανακάνουν το αβασίλευτο μελισσάκι μας βασιλεμένο.



Ας τους δούμε με προσοχή λοιπόν.



1ος τρόπος

Παίρνουμε από το αρρενοτόκο μελίσσι όλα τα πλαίσια με τον κηφηνόγονο και η τον πετάμε η τον δίνουμε σε κάποιο άλλο μας μελίσσι και στην θέση του βάζουμε δυο πλαίσια με φρέσκο γόνο από άλλο μελίσσι και κλείνουμε το μελίσσι για 7-8 ημέρες.

Όταν περάσουν οι ημέρες αυτές ανοίγουμε το μελίσσι και λογικά θα βρούμε βασιλικά κελιά σφραγισμένα.



Προσοχή

Αν βιαστούμε κι ανοίξουμε το μελίσσι πριν σφραγιστούν τα βασιλοκελιά θα δούμε τις ψευδομάνες νευριασμένες από το φως της ημέρας όπως θα είναι να πιάνουν τα σκουληκάκια από τα βασιλοκελιά και να τα πετάνε κάτω.



2ος τρόπος

Παίρνουμε από το αρρενοτόκο μελίσσι όλα τα πλαίσια, και αυτά με τον γόνο και αυτά με το μέλι, και στην θέση τους βάζουμε άχτιστες κηρήθρες και δεν τροφοδοτούμε ούτε με σιρόπι ούτε με ζυμάρι, αυτό το αποφεύγουμε για να αργήσει όσο το δυνατόν περισσότερο να χτίσει κηρήθρες το μελίσσι για να μην έχουν που να γεννήσουν οι ψευδομάνες.

Όταν λοιπόν βάλουμε τις άχτιστες κηρήθρες στην κυψέλη εισάγουμε βασίλισσα με κλουβάκι στο μελίσσι τοποθετώντας το πάνω στα πλαίσια και προσέχοντας να έχει μπόλικο ζυμάρι στο πορτάκι του κλουβιού ώστε να μείνει τουλάχιστον 24 ώρες μέσα σε αυτό η βασίλισσα.

Ανοίγουμε την κυψέλη μετά από 5 ημέρες και βλέπουμε την βασίλισσα μας να γεννάει ανενόχλητη ενώ οι ψευδομάνες γίνονται οι καλύτερες παραμάνες.



Προσοχή

Δεν ανοίγουμε το μελίσσι πριν περάσουν 5 ημέρες.



Αν και οι τρόποι αυτοί έχουν πολύ υψηλές πιθανότητες επιτυχίας υπάρχει πάντα και το ενδεχόμενο της αποτυχίας.

Αν λοιπόν αποτύχουμε πάλι μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τον πληθυσμό αυτό, αν πάρουμε το μελίσσι αυτό και πάμε 50 μέτρα μακριά από το μελισσοκομείο μας και το τινάξουμε.

Τότε οι μέλισσες θα πάνε από συνήθεια να μπουν στην θέση που ήταν η κυψέλη τους κι επειδή δεν θα την βρουν εκεί θα μπουν στις διπλανές κυψέλες , έτσι οι διπλανές κυψέλες θα ενισχυθούν πολύ.



Προσοχή

Μην δοκιμάσετε ποτέ να ενώσετε ένα αρρενοτόκο μελίσσι με ένα κανονικό γιατί τις ποιο πολλές φορές οι ψευδομάνες σκοτώνουν την βασίλισσα του μελισσιού που ενώνουμε.



Όταν τινάζουμε το μελίσσι θα μπουν και οι ψευδομάνες στις διπλανές κυψέλες αλλά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αφού εκεί νιώθουν ότι είναι σε ξένο περιβάλλον και ξεχνάνε γρήγορα τα περί βασιλείας τους. . .



Καλή επιτυχία συνάδελφοι…

pigi: melissocosmos

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Vicia Cracca (Αγριόβικος - Καβαλαριά)







Δίνει νέκταρ σε μεγάλες ποσότητες και ανθίζει στα τέλη Μαΐου - αρχές Ιουνίου αναλόγως με τον καιρό. Αν ποτιστεί από αρκετές βροχές μπορεί να δίνει συνεχώς επί ένα μήνα. Αναπτύσσει πολύ τα μελίσσια. Φυτρώνει σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές.

            pigi:   http://melissokomikafyta.blogspot.com

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Μελισσοκομικοί χειρισμοί Ιουνίου


pigi:


Ιούνιος ο μήνας του τρύγου η των τρύγων αν θέλετε του ελάτου και του θυμαριού.
Τον μήνα αυτό κατ εξοχήν ο μελισσοκόμος περιμένει να δει τους κόπους πολλών μηνών να παίρνουν σάρκα και οστά.
Ετοιμάζουμε τα μαχαίρια, τους πάγκους, το μελιτοεξαγωγέα μας και τέλος τα βαρέλια μας για να τα γεμίσουν τα κορίτσια μας με το εκλεκτότερο προϊόν της ελληνικής φύσης, το ΜΕΛΙ μας.
Το δικό μας μέλι, αυτό που βγάζουν οι δικές μας οι μέλισσες που έχουμε κοπιάσει εμείς οι ίδιοι, να ξέρετε και να είστε σίγουροι ότι είναι το καλύτερο και το νοστιμότερο από όλα τα άλλα μέλια όλων των μελισσοκόμων και όλου του κόσμου.
Ήδη λοιπόν από το τέλος Μαΐου ορισμένοι συνάδελφοι άρχισαν να τρυγάνε και σιγά σιγά τον Ιούνιο θα πάρουμε όλοι σειρά.

Η αίσθηση της ικανοποίησης όταν μετά από τόσους κόπους βλέπεις επιτέλους γεμάτα τα βαρέλια σου με μέλι είναι απερίγραπτη, οι παλιοί φαντάζομαι θα ξέρουν τι λέω ενώ οι νέοι κάλο είναι να μπαίνουν κι αυτοί σε αυτό το κλίμα της υπέροχης αυτής ικανοποίησης.
Τον Ιούνιο καλό είναι όσοι συνάδελφοι μπορούν, θα πρέπει να βρίσκονται ήδη με τα μελισσάκια τους στον Έλατο.
Ο Έλατος κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι η πλουσιότερη όλων των πηγών μελιτώματος, αν δώσει ο Έλατος δεν αστειεύεται και κάθε εβδομάδα ο κοριός θέλει τρύγο.

Ακόμα θυμάμαι μια γιαγιά μελισσοκόμο που μου είπε πέρυσι πως το 1982 από 170 μελίσσια στον Έλατο πήρανε 15 τόνους μέλι, τρυγάγαμε ως τον Αύγουστο μου είπε.
Φυσικά αυτό δεν γίνετε κάθε μέρα άλλα δεν είναι λίγοι οι μελισσοκόμοι που παίρνουν και 30 και 40 και 50 κιλά μέλι ανά μελίσσι στον Έλατο.
Ο Ιούνιος όμως είναι ο μήνας με την μεγαλύτερη ανθοφορία από όλους.
Μετά τον Έλατο έρχεται το πολυτιμότερο όλων των μελισσοκομικών φυτών, το ΘΥΜΑΡΙ.
Αν ποτιστεί καλά το θυμάρι πριν την ανθοφορία του κι αν δεν έχει δυνατούς αέρηδες κατά την διάρκεια της ανθοφορίας τους, τότε δίνει κι αυτό καλές ποσότητες μελιού που δεν συγκρίνονται με κανένα άλλο μέλι αφού το άρωμα του και η γεύση του είναι μοναδική.
Στην συνέχεια έρχεται το μελίτωμα της βελανιδιάς (Δρυς) που κι αυτό δίνει καλές ποσότητες μελιού άλλα όχι τέτοιας ποιότητας όπως τα προηγούμενα.
Τέλος Ιουνίου έχουμε την λυγαριά (καναπίτσα) τις αγκινάρες τον ευκάλυπτο και άλλα άνθη που δίνουν κι αυτά μπόλικο μελάκι.
Ακόμα δεν πρέπει να ξεχνάμε τα καλαμπόκια που με την πλούσια γύρη τους δυναμώνουν πολύ τα μελίσσια μας μετά από όλες αυτές τις ανθοφορίες.
Υπάρχουν όμως και μια σειρά χειρισμών που πρέπει να κάνουμε εκτός από τα παραπάνω.
Μέχρι τέλους Ιουνίου είναι ιδανικές οι συνθήκες για να κόψουμε παραφυάδες αφού υπάρχει μπόλικος χρόνος μέχρι το φθινόπωρο για να γίνουν δεκάρες οι παραφυάδες που θα κόψουμε.
Το ίδιο ισχύει και για τις βασίλισσες που έχουν γεράσει και θέλουμε να αντικαταστήσουμε, το κάνουμε κι αυτό με την άνεση μας και χωρίς τον φόβο των σμηνουργιών.
Ακόμα προσέχουμε τις παραφυάδες και τα αδύναμα μελισσάκια που δεν έχουν τον ανάλογο πληθυσμό που χρειάζεται για να συλλέξουν μέλι, αυτά τα τροφοδοτούμε με σιροπάκι για να τα βοηθήσουμε ενώ από τέλος Ιουνίου και μετά δεν ξαναδίνουμε σιρόπι λόγο των λεηλασιών, άλλα δίνουμε βανίλια, ζυμαράκι δηλαδή.
Τέλος φροντίζουμε να βάλουμε πορτάκια στα μελίσσια για να μην μπορεί να μπει η αχερόντεια και τα σερσένια που από αυτό τον μήνα κάνουν έντονη την παρουσία τους στο μελισσοκομείο μας.
Επίσης παγίδες για να ξεκάνουμε όσα περισσότερα σερσένια μπορούμε είναι απαραίτητο να βάλουμε ενώ δεν ξεχνάμε από τέλους του μήνα να βάλουμε και κάτι για ίσκιο πάνω στο καπάκι για να μην ψήνεται η λαμαρίνα, εγώ βάζω φελιζόλ.

Καλή επιτυχία συνάδελφοι.